Reuma

Reuma

Reumatoïde Artritis (R.A.) is een ontsteking van het synovium in gewrichten, die bij 1 à 2 % van de bevolking voorkomt. Regelmatig zijn ook peesscheden en slijmbeurzen bij het ontstekingsproces betrokken.

De term reuma omvat in de volksmond: Reumatoïde artritis, artrose, fibromyalgie, de ziekte van Bechterew. Voor artsen is ‘reuma’ echter meestal specifiek een aanduiding voor reumatoïde artritis.

Een algemene oorzaak van RA is nog niet gevonden. De klachten worden veroorzaakt door de vorming van lysosomale enzymen (afbrekende enzymen) die ter plekke worden geproduceerd door cellen van het immuunsysteem, dus betreft het een auto-immuunproces. Hoewel zeer velen in de bevolking gewrichtsklachten hebben, die ze met ‘reuma’ aanduiden, is R.A. in strikte zin relatief zeldzaam, en gaat gepaard met alle ontstekingsreacties: pijn, zwelling, warmte, roodheid en functieverlies tot en met vergroeiing van de aangedane gewrichten. De meeste mensen met R.A. kunnen met de huidige stand van behandeling een redelijk normaal leven leiden. Er is echter een kleine groep patiënten die op den duur ernstig geïnvalideerd raakt.

Diagnose

Reumatoïde artritis is (nog) een klinische diagnose, die wordt gesteld op de klachten en verschijnselen van de patiënt, zonder dat laboratoriumonderzoek daar een grote rol bij speelt.
De Amerikaanse reuma-associatie hanteert de volgende criteria:

5 van de volgende moeten ten minste zes weken aanwezig zijn:

• ochtendstijfheid
• pijn in ten minste 1 gewricht bij beweging
• zwelling door verdikking van weke delen in ten minste 1 gewricht
• ten minste een ander gewricht met zwelling van de weke delen
• slecht mucineprecipitaat uit synoviale vloeistof
• karakteristieke histologische veranderingen in het synovium en van de noduli

Daarbij mogen er geen andere aandoeningen zijn die de klachten verklaren.

Voor het stellen van de diagnose reumatoïde artritis is röntgenonderzoek in de regel niet noodzakelijk. Alleen indien de patiënt op basis van gegevens verkregen door middel van anamnese en lichamelijk onderzoek niet geheel voldoet aan de criteria voor het stellen van de diagnose reumatoïde artritis, kunnen röntgenologisch vastgestelde erosies de doorslag geven bij het stellen van de diagnose. Röntgenonderzoek blijft in dit geval beperkt tot de handen/polsen. Erosies vroeg in het ziektebeloop wijzen op gewrichtsschade en zijn een teken van de ernst en de progressie van de reumatoïde artritis.

Reumatoïde artritis is niet erfelijk, hoewel het in sommige families vaker voorkomt.

Behandelingsmogelijkheden: Fysiotherapie:

• ­Bewegingsoefeningen
• ­Krachts- en stabiliteitsoefeningen
• ­Conditieoefeningen
• Hydrotherapie:
• ­Zwembad “De IJzeren Man” individuele behandeling

Geneesmiddelen:

•     NSAID (diclofenac, ibuprofen, meloxicam en indometacine)
•     COX-2-remmers
•     Corticosteroïden